‘Een dag als vandaag is best emotioneel’

Bewoners St Jeroen verhuizen naar Noordwijkerhout

Noordwijk – Na je 65ste genieten van je oude dag, is het credo. Maar vorige week viel er weinig te genieten door de bewoners van Zorgcentrum St Jeroen. Verspreid over drie dagen werden de bewoners, met een gemiddelde leeftijd van 92 jaar, met taxibusjes verhuisd naar hun nieuwe onderkomen aan de Schippersvaartweg in Noordwijkerhout. Twee jaar zullen ze daar verblijven en alle bewoners hopen dan bij leven en welzijn weer terug te mogen keren in hun oude, dan gerenoveerde, kamertje.

Het is woensdagochtend en de laatste dag van de verhuizingsoperatie. Burgemeester Groen is met het zijn wethouders naar de ontbijtzaal gekomen om de bewoners een hart onder de riem te steken. Groen: ‘Dit is een ingrijpende gebeurtenis voor de mensen zelf, maar ook de gemeente. Wij zien deze bewoners in de herfst van hun leven echt als inwoners van Noordwijk en leven met hen mee. Daarom is het voltallige college naar St Jeroen gekomen om de bewoners uit te zwaaien, want een dag als vandaag is best emotioneel.’

Wat de burgemeester betreft kan de verbouwing direct na de verhuizing beginnen, want alle vergunningen zijn geregeld. ‘De huidige woonvorm is niet meer acceptabel, want het toilet, wonen en slapen moet in dezelfde ruimte gebeuren. Uiteindelijk zullen de veranderingen een verademing voor de mensen zelf zijn.’

Ramp

De heer Van der Zalm (78) deelt deze mening niet. ‘Dit is een ramp; ik heb hier zo veel jaren gewoond en het verhuizen valt niet mee. Mijn eigen kamer heb ik niet mogen uitkiezen, je moet er gewoon maar het beste van hopen. En zo dadelijk moeten we met z’n allen in de bus.’ Mevrouw Olijerhoek (94) ziet het wat positiever in: ‘Ik heb er niet veel moeite mee. Mijn man van 100 heeft twee keer op sterven gelegen en ik ben blij dat we nog allebei leven. Volgend jaar hopen we ons 75-jarig huwelijk te vieren, dus alle drukte vandaag kan ik wel hebben.’

Ook mevrouw Dusseldorp ziet niet op tegen wat er gebeuren gaat: ‘Ik ga terug naar mijn roots, want ik ben geboren en getogen in Noordwijkerhout. Het is nu eenmaal zo dat dit gebeuren gaat. Ik leef nog en geniet van de dingen. Onlangs heb ik een kleindochter van 21 jaar verloren en zo’n verhuizing valt dan in het niet. Het belangrijkste is, dat onze verzorging goed is: daar ben ik blij mee.’

Op schema

Terwijl de bewoners hun laatste ochtendmaal in de St Jeroen nuttigen, zit een groot deel van het verzorgend personeel in een kamertje bij elkaar. De verhuizing zelf ligt op schema, zo vertellen ze: ‘Er zijn namelijk niet zoveel spulletjes op de kamer’, zegt een van hen. Blijkbaar een goede grap, want de dames lachen hard. Ans Weenink, Manager, legt uit: ‘De huidige kamertjes zijn heel erg klein en over twee jaar zal de situatie voor de bewoners sterk verbeterd zijn. De bewoners hebben hun kamers in de tussenliggende periode niet zelf kunnen uitzoeken, maar wij hebben gekeken wie met wie omgaat en daar het kamerbeleid op aangepast. Dit hebben we met veel zorg gedaan en iedereen was tevreden.’ Ze vult aan: ‘De nieuwe woonverblijven hebben grotere badkamers en stuk voor stuk een eigen balkonnetje. Het is daar heel gezellig; klein en knus.’

Rollatorfile

Ondertussen maken de bewoners, waarvan de oudsten 100, 102 en 103 jaar zijn, zich gereed om in de taxibusjes te stappen. In een file van rollators lopen de ultrasenioren door de gang, waar de persoonlijke bezittingen hoog opgestapeld zijn. Een van de verzorgers kijkt het aan en zegt: ‘Voor sommige mensen is het toch dramatisch; na 12 jaar moeten ze weg naar een andere gemeente. Hier zitten ze nog in het centrum en kunnen zelf wat boodschappen doen. In Noordwijkerhout zal dat anders zijn. Ook de familie die nu vaak snel een kwartiertje langs komt, zal dat in de toekomst wat minder frequent doen vanwege de grotere afstand. De verhuizing is zo vaak uitgesteld, dat je op een gegeven moment verwacht dat het weer wordt afgeblazen. Ik krijg er toch een kikker van in mijn keel.’

Op 30 december houdt St Jeroen een rommelmarkt in het eigen gebouw: de opbrengsten komen ten goede aan de verzorging van de bewoners. De interne sloop en wederopbouw van het pand start in januari. Tot die tijd zal het pand bewoond worden door een antikraakgroep, om vandalisme tegen te gaan. De bewoners van de aanleunwoningen blijven tot hun vreugde in hun eigen appartement wonen.

Buiten loopt mevrouw Olijerhoek achter haar rollator richting de gereedstaande bus. Met een brok in de keel verzucht ze, ‘Och jé’.