Amnesty Teylingen voert actie

Handtekeningen inzamelen tijdens kerstmarkt

WARMOND – De werkgroep Teylingen van Amnesty International was tijdens de kerstmarkt aanwezig om met het inzamelen van handtekeningen steun te verkrijgen voor de in de gevangenis gezette journalist Sakit Zahidov. Zahidov (47) is vader van vijf kinderen en schrijft een satirische column in de oppositiekrant ‘Vrijheid’ in Azerbeidzjan. Hij zit nu een gevangenisstraf uit van drie jaar, als gevolg van een rechtszaak waar geen buitenstaanders werden toegelaten.

Medeoprichtster van de Teylingse afdeling, Anjo Gijsen, vertelt: ‘Onze afdeling bestaat zo’n anderhalf jaar en we zijn begonnen als een groep enthousiaste collectanten, verspreid over de drie kernen. Voor de 10 december actie van Amnesty staan we op de kerstmarkt in Warmond, maar we hebben iedere keer een andere actie in een andere kern. Onze schrijfacties lopen heel goed en ook verkopen we vandaag veel kerstkaarten. In Voorhout en Sassenheim hebben we al in totaal 90 collectanten lopen, alleen zouden we nog meer collectanten in Warmond willen hebben.’

Over de Azerbeidjaanse journalist vertelt Gijsen: ‘Deze schrijfactie is opgezet voor alle politieke gevangenen in Azerbeidzjan. Regeringen vinden namelijk altijd wel een reden om iemand gevangen te zetten. Amnesty houdt deze kaartactie, zodat de gevangenen weten dat er mensen met hen bezig zijn en ze meer hoop krijgen dat het goed komt.’

Tot slot: kan Gijsen de naam noemen van de betreffende journalist? Ze is even stil, loopt vervolgens naar de kraam en pakt een van de vele kaarten op waarop mensen hun handtekening kunnen zetten. ‘Ik zal je zeggen waarom ik de naam niet weet, want die is onuitspreekbaar’, verontschuldigt ze zich. ‘Kijk maar, kun jij dit opzeggen?’, wijst ze naar de tekst ‘Biz Sizin Haqqinizda Fikirlashirik'. Dit blijkt echter te betekenen ‘We denken aan je’, zo laat de Nederlandse tekst eronder weten.

Wethouder Teylingen wil kattenoverlast aanpakken

TEYLINGEN – Wethouder Bert Homan van de gemeente Teylingen wil een algeheel gemeentelijk beleid voor huisdieren die ook in de openbare ruimte lopen. “Katten schijten niet in de eigen tuin, maar in die van de buren.” Hij deed deze onthulling naar aanleiding van het opstellen van nieuw beleid over huisdieren dat in het eerste of tweede kwartaal van 2008 wordt vastgesteld.

Homan legt uit: “We gaan kijken naar de hondenlosloopgebieden en hondenuitlaatgebieden en gaan hierover in conclaaf met hondeneigenaren en niet-hondenbezitters. Daarnaast is het aanpakken van het kattenbeleid een charmante gedachte: je doet namelijk wel wat met honden, maar je laat andere huisdieren liggen. Op dit moment bestaat er geen aanlijngebod voor katten, maar daar kunnen we wel over nadenken.”

Dat Homan met zijn ‘knuppel in het hoenderhok’ katteneigenaren in de gordijnen zal jagen, lijkt evident. “Natuurlijk zijn katten andere dieren dan honden en bewegen ze zich op een heel andere manier”, realiseert zich ook de wethouder zelf. “Maar het is soms wel heel erg makkelijk wat er gedaan wordt door de katteneigenaren. Ze hebben dan een kattenluikje in de deur waarmee die dieren te allen tijden naar buiten kunnen. Katten schijt niet in de eigen tuin, maar wel in andermans tuin. We gaan dus het hondenbeleid evalueren, maar we gaan ook zeker verder kijken: het gaat hier om huisdieren die ook in de openbare ruimte lopen en daar gaan we zeker over nadenken.”

Constructie in belastingsfeer zaait twijfel rond PPO-terrein

Door Joep Derksen

LISSE – Wat in de wandelgangen de ‘kwestie-Van Rheenen’ wordt genoemd, blijft opspelen. Onlangs uitten geïnformeerde betrokkenen zich over afspraken op belastinggebied en vermeende malversatie. De gemeente en Romeyn Projectontwikkeling zouden inzake het PPO-terrein gebruik hebben gemaakt van een juridische constructie, die twijfel oproept bij deze kenners.

Zo blijkt uit gemeentelijke documenten de reden waarom Romeyn op 11 december 2006 uitstel aangevraagd heeft voor ‘het transport van het voormalige Tuinbouwschool complex. De BTW schade zou, zonder uitstel enorm zijn.’ Dit blijkt uit een brief van L.B. Romeyn aan het college van burgemeester en wethouders. Een geheim gemeentelijk document, ondertekend door het voltallige college, zegt naar aanleiding van dit verzoek: ‘Stel het transport en de betaling van het voormalige PPO-terrein met Romeyn Projectontwikkeling uit tot 31 januari 2007. Stem in met de aanleg van een tijdelijke ontsluiting van de CNB nieuwbouw door Brabander Bouw, conform bijgaande offerte ad. 22.550 euro ex BTW. Stel voor alsnog als voorwaarde voor uitstel van het transport dat Romeyn in dat geval de kosten (ad. 22.550 euro ex BTW) voor de ontsluiting van de CNB op zich moet nemen, als voorwaarde voor het gevraagde uitstel van het transport.’

Voordeliger

De reden voor dit op collegebesluit wordt toegelicht: ‘In de koopovereenkomst met Romeyn projectontwikkeling (Romeyn) is ruimte gelaten voor Romeyn om bewerkingen aan het perceel uit te voeren om levering in bouwrijpe staat mogelijk te maken. Dit is voor zowel de gemeente als Romeyn financieel voordeliger. Het uitstel van het transport en de betaling van het voormalige PPO-terrein tot 31 januari 2007 gebeurt als levering in de BTW sfeer en dat levert Romeyn een groot financieel voordeel van 600.000 euro op ten opzichte van een levering in de overdrachtsbelastingsfeer. Voor de gemeente levert dit ruim 100.000 euro btw-voordeel op’, zo concludeert het rapport.

Een ingewijde geeft zijn reactie: ‘Het is zeer opmerkelijk dat een gemeente aan deze constructie meewerkt. Doel van het uitstel is om de overdrachtsbelasting te omzeilen, want die is niet terug te vorderen. De btw daarentegen is wel terug te vragen, maar daarvoor is het nodig dat Romeyn bewerkingen aan het perceel voor zijn rekening heeft gepleegd en die bewerkingen waren nog niet gebeurd. De oplossing waarmee men komt, is de aan te leggen inrit voor rekening van Romeyn te laten komen. Het voordeel voor hem is, dat zijn bedrijf geen zes procent overdrachtsbelasting hoeft te betalen. Op een bedrag van 6,7 miljoen is dat enkele honderdduizenden euro. Ja, dan kun je die inrit van 22.500 euro wel voor je rekening nemen.’

‘Dit is een leuke constructie, maar het is natuurlijk niet legaal, want deze inrit is voor rekening van de CNB. Het is nog maar de vraag of er geen malversaties zijn gepleegd.’

‘Duizenden euro’s worden in het water gegooid’

VOORHOUT – Uiteraard is ook verantwoordelijk wethouder Bert Homan om een reactie gevraagd over het nieuws van de aanwezige rugstreeppadden. De eerste vraag aan hem was: “Bent u er nog steeds van overtuigd dat er geen rugstreeppadden zitten in de volkstuinen van Elsgeest?”, waarop Homan antwoordde: “Voor zover ik weet wel, want dat is aangetoond in het onderzoek dat hiervoor is uitgevoerd.”

Op het bericht dat er inderdaad rugstreeppadden zijn aangetroffen, reageert Homan laconiek: “Ongetwijfeld is dit het geval. Het zou best kunnen dat ze er zijn, maar het hoeft geen leefgebied te zijn. Het gebied moet interessant zijn voor het dier en dan komt het in aanmerking voor extra bescherming. We hebben extra maatregelen genomen en dat er enkele exemplaren voorkomen, kan best komen door de hele ritsen leefgebieden waar ze voorkomen. Het hangt af van de leefomgeving: in sommige gebieden kunnen ze wel leven en in andere niet. Het ministerie stelde vast dat dit terrein niet een echt waardevol leefgebied is en de verwachting was niet dat deze padden zouden worden aangetroffen. De idee was dat het terrein van de volkstuintjes niet interessant is voor de voortplanting: hele hordes dieren kunnen hier niet leven. Ze hebben bepaalde sloten en waterpartijen nodig om zich voor te planten en daar was volgens het bureau dat het onderzoek uitvoerde geen sprake van.”

Voortplanten

Toch zijn er jonge rugstreeppadden aangetroffen: een duidelijk teken dat de dieren zich wel kunnen voortplanten. Hoe verklaart de wethouder dit? “Dat is leuk nieuws voor de pad. Het is mooi dat een dier wat niet verschrikkelijk veel voorkomt, zich blijkbaar toch hier kan voortplanten: dat betekent dat het een goede omgeving is. Het dier stoort zich dus niet aan wat wij doen: we gaan dus niets aan veranderen aan de activiteiten die wij ondernemen. Voor de rest ga ik af op wat specialisten tegen me zeggen. Ik blijf zeggen dat we alle mogelijke moeite doen om daar waar we aan het werk zijn zoveel mogelijk dieren te beschermen. We doen daar volgens mij voldoende aan en doen al het mogelijke om meer of minder bedreigde diersoorten zoveel mogelijk te ontzien.”

Had de gemeente toch een ontheffing moeten aanvragen voordat er met de werkzaamheden voor het voetbalveld begonnen werd? Homan: “Een ontheffing aanvragen was niet nodig en zoals we toen gehandeld hebben was correct. Uit dat onderzoek kwam naar voren dat er geen ontheffing nodig was. We hebben ook nog steeds geen ontheffing aangevraagd en kunnen gewoon doorgaan met onze activiteiten. We zijn namelijk aan alle kanten in het gelijk gesteld, ook door de AID.”

Enigszins kregel vervolgt hij: Deze kwestie kost de burgers alleen maar geld. Qua eer en geweten doen we alles wat we moeten doen, zowel het bestuur als de gemeentelijke medewerkers. Er worden kritische vragen gesteld en men gaat door tot het uiterste, maar keer op keer blijkt dat de gemeente gelijk heeft. Vele duizenden euro’s worden hierdoor in het water gegooid en ik vraag me af of de rugstreeppadden daarmee gered zijn. Het enige wat je bereikt in de publieke opinie en de ogen van de mensen is dat ze denken: ‘Moet dat nou?’ Overigens ben ik een groot voorstander van het behoud van dieren en we doen er als gemeente alles aan.”

Rugstreeppadden wél in Elsgeest

VOORHOUT – Er blijken wel rugstreeppadden te zitten op het terrein van Volkstuinvereniging Elsgeest. Ondanks officiële onderzoeken van ‘landelijk gerenommeerde bureaus’ die aangaven dat deze beschermde diersoort niet aanwezig kon zijn, bewees een onderzoek van de Woensdagkrant het tegendeel. Bioloog en jurist Jos Huizer, die de gemeente Teylingen al meerdere malen had gewezen op de aanwezigheid van de rugstreeppadden, nam Joep Derksen mee om samen naar deze beestjes op zoek te gaan. Na enig rondwandelen werden een paar exemplaren aangetroffen.

Voor het nieuwe voetbalveld van Foreholte heeft deze ontwikkeling naar alle verwachting geen gevolgen, zo laat Huizer weten: “Niemand is erbij gebaat om de situatie in de oude vorm te herstellen: de voetballers niet, de gemeente niet en de padden niet, want degene die daar zaten, zijn al lang dood en begraven. Maar nadat ik door de gemeente Teylingen in de media zowat voor gek ben verklaard, is nu overduidelijk aangetoond dat de rugstreeppad hier wel degelijk zit. En we hebben ook jonge exemplaren gezien, dus dat betekent dat de beestjes zich voortplanten en de volkstuinen dus een levensvatbare omgeving voor hen is. Dit heeft tot gevolg dat eventuele toekomstige ontwikkelingsplannen in dit gebied een groot probleem zijn, want de padden kunnen nergens meer heen. Het is dan nog maar de vraag of ontheffingen verleend worden.”

Gaat Huizer actie ondernemen nu de aanwezigheid van de rugstreeppadden onomstotelijk vaststaat? “Het is nu aan de AID (Algemene Inspectie Dienst, red.) of hier wat mee gedaan wordt. Dit kan bijvoorbeeld zijn in de vorm van een boete of middels natuurcompensatie, zoals de aanleg van een vijver.” Hij verzucht: “Het is jammer dat de gemeente niet eerder geluisterd heeft. Ik roep hen hierbij dan ook op om meldingen over beschermde diersoorten voortaan serieus te nemen. Houd je aan de Flora en Faunawet en laat gedegen onderzoek uitvoeren.”

Nat

De gemeente kan haar borst nat maken, want ook op de locatie van de voormalige sporthal De Gaasbak nabij het station heeft Huizer rugstreeppadden ontdekt. Hij heeft de gemeente benaderd met het verzoek een flora- en faunaonderzoek uit te voeren, maar heeft hierop een negatief antwoord gekregen van Hendrik de Vries, afdeling Ruimtelijke Ontwikkeling: “Omdat de locatie binnen het stedelijk gebied ligt, hebben wij geen redelijk vermoeden dat beschermde diersoorten op de locatie aanwezig zijn. Om de aanleg van de parkeerplaatsen op deze locatie mogelijk te maken, hebben wij een vrijstelling verleend volgens artikel 17 van de Wet op de Ruimtelijke Ordening. Voor deze (tijdelijke) vrijstellingsprocedure is een flora- en faunaonderzoek niet verplicht.”

Huizer ontkent deze zienswijze ten stelligste. ‘Dit artikel geldt niet voor de rugstreeppad. Inderdaad bestaat er een vrijstellingsregeling voor beschermde diersoorten, maar dat gaat niet op voor de rugstreeppad. Ik ben bang dat, tegen de tijd dat de gemeente erachter komt dat er inderdaad beschermde diersoorten in onze gemeente voorkomen, er geen een meer over is. Dat er nu nog altijd rugstreeppadden zitten op de locatie van de voormalige Gaasbak kunt u ’s avonds zelf beluisteren. Uw gedachte dat er geen beschermde diersoorten aanwezig kunnen zijn, omdat het terrein binnen het stedelijk gebied ligt, is foutief. Rugstreeppadden komen (althans in Voorhout) zelfs in tuinen voor.”

‘Mooie ikonen dragen artistieke kwaliteiten in zich mee’

Russische ikonen in Huis ter Duin

NOORDWIJK – Voor de 35ste keer wordt een ikonenexpositie gehouden en ook dit maal vindt het plaats in Grand Hotel Huis ter Duin. Organisator en eigenaar van de ikonen is Ingrid Zoetmulder, expert en beëdigt taxateur. Niet minder dan 150 mensen bezochten de officiële opening op vrijdag 27 juli en ook in de daaropvolgende dagen keken vele bezoekers hun ogen uit.

Door Joep Derksen

Zoetmulder legt uit wat haar aantrekt in ikonen: ‘In de wereld van ikonen openbaart zich een enorme rijkdom. Je stapt in een cultuur waar je je thuis voelt.’ Door de eeuwen heen zijn er veel ikonen gemaakt, maar slechts weinige zijn ondertekend. Zo hoort het ook te zijn, vindt Zoetmulder: ‘Een ikoon is er gewoon en het doet er niet toe wie het gemaakt heeft. Ik ben altijd op zoek naar ikonen die niet alleen een religieus aspect hebben, maar ook artistieke kwaliteiten in zich meedragen.’

De wereld van ikonen is een almaar veranderende wereld, zo maakt Zoetmulder duidelijk. ‘35 jaar geleden bezat ik voornamelijk Griekse ikonen en nu heb ik bijna alleen nog maar Russische ikonen. Ik verwacht dat ook deze ikonen, met het verbeterde economische klimaat weer hun weg terug vinden naar het moederland. Over 35 jaar is het niet meer mogelijk een dergelijke tentoonstelling te organiseren.’

Schildering

De meeste ikonen die te zien zijn in de expositie hebben een waarde tussen de 3.000 en 26.000 euro en vinden hun oorsprong in de 16de tot en met de 19de eeuw. Ook is een ikoon uit het einde van de 19de eeuw voor het laatst in Nederland te zien, want Zoetmulder schenkt dit exemplaar, een schildering gemaakt op een dun plankje, aan het Tretyakov Museum in Moskou.

Bakkeleien de experts wel eens over wat een mooie ikoon is? ‘Het is niet per sé hoe ouder, hoe mooier. Met kenners onder elkaar weet je waar je het over hebt, want anders kun je een ikoon ook niet taxeren. Natuurlijk kan de individuele appreciatie anders zijn, maar je kunt wel zeggen dat iets goed is.’

De oude Russische ikonen zijn tot en met 12 augustus, dagelijks van 11:00 – 18:00 uur, te bewonderen in Grand Hotel Huis ter Duin, Koningin Astrid Boulevard 5, 2202 AB Noordwijk aan Zee. Voor meer informatie: www.zoetmulderikonen.nl.

‘Managers verdienen te veel en artiesten krijgen wurgcontracten’

Artiest Rob Ronalds spreekt zich uit in interview

VOORHOUT – Niemand minder dan Rob Ronalds, de bekende zanger en entertainer, die grote faam behaalde met zijn optredens in het tv-programma Ab Normaal, trad zaterdag 11 augustus op in Hotel Café Restaurant Boerhaave. Meer dan 250 mensen gingen volledig uit hun dak op zijn vrolijke en swingende muziek. Ronalds is een artiest in hart en nieren en maakt van zijn hart geen moordkuil. Hij vertelt over zijn activiteiten en wat hem bezielt.

Ronalds: “Dit is niet mijn eerste optreden in Voorhout, want met het Pinksterweekend trad ik op in De Tulp. Jaarlijks heb ik zo’n 120 optredens in Nederland, Spanje, Hongarije, Turkije en Oostenrijk. Het is heerlijk om te zingen voor mensen die in vakantiestemming zijn! Daarnaast vind ik het juist heel fijn om op ‘kleine’ locaties op te treden: je bent dan veel meer contact met de mensen. Al is een optreden in het Gelredrome natuurlijk ook een mooie ervaring.”

Veel mensen kennen Ronalds ook van zijn hit ‘Hey baby’ en hij heeft nu een nieuwe single uitgebracht, getiteld ‘Bloed, zweet en de vlieger’. Het lied heeft een tekst die gaat over bloed, zweet en tranen en wordt gecombineerd met de muziek van ‘De vlieger’. Hiermee heeft hij echter de toorn van Rachel Hazes, weduwe van André Hazes opgewekt, want zij wil dat deze plaat uit de handel wordt genomen. Zij heeft hiervoor platenmaatschappijen ingeschakeld om de druk op de zanger op te voeren. Dit stoort Ronalds enigszins: “Ik ben al zoveel jaren bezig en nu lijk ik een hit te gaan scoren en dan wordt het me zo moeilijk gemaakt om de bovenste plaatsen in de hitlijsten te bereiken.” Hij ziet er echter ook de positieve kant van in: “Ik ben nog altijd in voor een duet met Roxeanne Hazes.”

Het artiestenvak zit hem in het bloed en sommige ontwikkelingen ziet hij met lede ogen aan: “Met programma’s als Idols en Popstars krijgt Nederland 14 miljoen zangers en 1 miljoen toehoorders. De winnaars uit deze shows krijgen wurgcontracten, waardoor de managers teveel geld overhouden en de artiesten veel te weinig.”

Zou Ronalds ook zijn eigen real life soap willen hebben? “Mijn vrouw Brigitte ziet dat niet zitten, maar ik zou het wel leuk vinden als dat gebeurde tijdens de 3,5 maand per winter die ik in Oostenrijk doorbreng. Er gebeurt dan genoeg, want naast het optreden verzorg ik bijvoorbeeld ook videoclips voor andere artiesten.”

Voor meer informatie: www.robronalds.nl.

Burgemeester: 'Val ik even door de mand!'

Door Joep Derksen

STREEK – Na een uitgebreide inleiding en uitleg over vijf hoofdthema’s gaf Floris Marcus van het bureau RBOI de aanwezige politici en ambtenaren van de drie gemeenten de opdracht mee om samen te gaan brainstormen over het verbeteren van de omgeving.In de werkgroepen moest gediscussieerd worden over de vijf thema’s Wonen, Werken, Mobiliteit, Landschap en Greenport. Burgemeester Drs G. Goedhart leidde de ‘Werkgroep Geel’ in, waar naast enkele ambtenaren ook Hillegom-raadslid Daan Wiebes (CDA), Hillegom-wethouder R. van Zuijlen (BBH) en Lisse-raadslid Marianne Bergman (CDA) discussieerden.

Over het thema ‘Greenport’ dienden de werkgroepleden te discussiëren over het wel of niet omzetten van de Zwetterpolder voor compensatie onttrekking bollengrond. Voorafgaand aan dit onderdeel van de discussie wilde gespreksleider Goedhart eerst weten waar de Zwetterpolder nu precies lag. Er viel een doodse stilte onder de aanwezigen: niemand die het wist.

Van lieverlee ging een van de ambtenaren naar een andere kamer om aan de werkgroep aldaar te vragen waar de Zwetterpolder gelegen was. Hij was tien seconden weg en er was een bulderend gelach te horen uit de belendende kamer. Bij terugkomst kon de ambtenaar mededelen dat de Zwetterpolder in Noordwijkerhout blijkt te liggen: de thuisgemeente van burgemeester Goedhart. Die reageerde met een lach: ‘Val ik even door de mand!’

Hoeveelheid papier schrikt af

Commissie Regionale Zaken geen schaduwparlement

Door Joep Derksen

LISSE – Op woensdag 20 juni vond de eerste vergadering plaats van de nieuwe commissie Regionale Zaken. Een stuk geschiedenis werd dus geschreven, al was de publieke belangstelling nihil. Het voltallige college was wel aanwezig, afgezien van wethouder Adri de Roon (D66), die een andere afspraak had.

Voorzitter Paula van Elburg vertelt waarom deze commissie door de gemeenteraadsleden ingesteld: ‘We vinden het zinnig om een aparte commissie regionale zaken te hebben, waarbij nadrukkelijk de samenwerkingsverbanden met accent op Holland-Rijnland, de samenwerking met Hillegom, Lisse en Noordwijk, maar ook het onderwerp veiligheidsregio te bespreken. Dit zijn de onderwerpen die nadrukkelijk aan de orde komen.’

Direct na de opening van de vergadering ontspon een discussie over de insteek van de commissie en bezwaarden de deelnemers zich over de grote hoeveelheden papierwerk dat ze thuisgestuurd hadden gekregen. Commissielid Ad van Zelst (Nieuw Lisse) verzuchtte: ‘Waarom zijn we aan deze commissie begonnen? Met zo’n pak papier voor je snufferd, ga je op je achterhoofd krabbelen en vraag je je af wat we gaan doen. We moeten warm lopen, maar niet meteen in de papiervijver springen. Zijn betoog werd ondersteund door commissielid Hans Bet,tevens PvdA-fractievoorzitter en huisarts: ‘Het is fysiek onmogelijk om deze stukken door te lezen en als je het wel doet, wordt je fysiek overspannen. Dat moet je absoluut niet doen. We moeten niet als een schaduwparlement controleren en allerlei duistere stukken doornemen.’

Wethouder Bas Brekelmans schoot de raadsleden te hulp: ‘In andere gemeenten zijn er wel raadsleden in deze regio die de taken op zich hebben genomen om de stukken van het Algemeen Bestuur van Holland Rijnland door te lezen. Hier is een tip: laat je vooral niet afschrikken door de dikke stapel, maar kijk naar de cover letter, net zoals wij doen. Een van onze ambtenaren levert het ambtelijk advies; lees ook dit advies door en dan weet je wat wellicht een controversieel onderwerp is. Op basis daarvan kun je wat vragen stellen.’

Vandalen doen gemoederen hoog oplopen bij volkstuinders

VOORHOUT – Vandalen hebben weer toegeslagen op de volkstuinvereniging Elsgeest. Op zaterdagochtend omstreeks 04:00 uur gooiden de criminelen ruiten in van tuinhuisjes, vernielden beplantingen en hulpstukken en smeten een compleet huisje in het water. Aan de sporen van het uiteengedreven kroost was duidelijk te zien dat een van de onverlaten in het donker een nat pak had opgelopen omdat hij in de sloot was gesodemieterd. De eigenaren van de volkstuinen zijn laaiend: enkele leden hebben zich bij het bestuur aangemeld om weer ’s nachts te gaan posten.

Door Joep Derksen

Voorzitter Wim Meijles: “Ik hoorde het lawaai op zaterdagochtend en belde de politie. Ze vertelden dat ze snel een auto zouden sturen en ontraadden me sterk dat ik er zelf naar toe ging. Wellicht was dat ook beter, want ik was in alle staten en ik wilde op dat moment dat ik een geweer had!”

Een tuinder grijpt Meijles bij de arm: “Ik kwam hier op half zes vanochtend aanlopen en ik kreeg er de tranen van in mijn ogen toen ik dit vandalisme zag. Dit is al de vierde week achter elkaar!” Een ander verzucht: “Ze hebben een bosmaaier en twee waterpompen van mij in het water gegooid: die kunnen nu nooit meer gebruikt worden!” Meijles zegt tegen de verslaggever: “Ik houd de mensen niet meer lang in de hand, als het zo doorgaat.”

Even later komt burgemeester Sander Schelberg poolshoogte nemen. Hij zegt: “Dit is alweer de zoveelste herhaling van de vernielingen. De politie controleert al meer, want de aanpak van deze criminaliteit heeft onze hoogste prioriteit. Zodra een melding binnenkomt, gaat de politie hier direct naar toe. Dat de gevoelens hoog oplopen kan ik begrijpen, want deze tuintjes zijn vaak het grootste bezit van de mensen. Wel wil ik verzoeken om eventuele acties uiteindelijk aan de politie over te laten, want recht in eigen hand nemen heeft geen zin: daar krijg je alleen maar zelf problemen mee.”

Toon Hoogervorst en Gerrit den Haan zijn een andere mening toegedaan: “Wat je in jaren opbouwt, wordt in een kwartier naar de kloten geholpen. Zet ons maar in als koppel voor de nachtwacht! Dat moet je met vier of zes man doen en niet in je eentje, want die hele troep vandalen moet opgepakt worden. Dit moet afgelopen zijn!”

De secretaris van de volkstuinvereniging Elsgeest, Stan van Oers, reageert hierop: “Ik zou mensen niet willen adviseren het recht in eigen hand te nemen. Je weet niet hoe groot de groep vernielers is en of de nachtwachters zich bij een confrontatie in de hand kunnen houden. Als bestuur willen we niet verantwoordelijk zijn voor als er wat gebeurd.” Over een ding waren Van Oers en Schelberg het eens: “We hebben altijd het sportpark en de recreatie open willen houden, maar we moeten eens met de belanghebbende rond de tafel gaan om te kijken of we deze visie nog altijd hebben.” Van Oers deed er een schepje bovenop: “Op dit moment zou ik het liefste Elsgeest willen afsluiten.”

Hans Keune: "Muziek is het begin van onze beschaving"

Zondag 12 augustus: Dag van de Romantische Muziek

STREEK – “Zonder muziek zou de beschaving niet zover gekomen zijn, als waar we ons nu bevinden. In dat kader is de Dag van de Romantische Muziek een goed initiatief.” Hans Keune, directeur en oprichter van het Kunstencentrum Coöperatief U.A. ’t Muzenhuis, leeft van en voor de muziek. “Je kunt mij niet vragen muziek op te geven, want je kunt ook niet van anderen verwachten dat ze ophouden met eten. Muziek is niet alleen romantiek, het is ook erotiek!”

Door Joep Derksen

“Er gaat geen dag voorbij, dat ik niet achter die kist met bouten en moeren zit”, zo omschrijft Keune zijn liefdesrelatie voor de piano. “Ik heb 19 jaar in de auto’s gezeten, maar auto’s zijn dooie dingen, terwijl muziek leeft: er zit geen swing in autobanden. Muziek is mijn trouwste minnares.” Deze passie heeft Keune er onder meer toe gebracht om ’t Muzenhuis op te zetten, een regionaal centrum voor klassieke, lichte populaire, jazz- en popmuziek. Maar ook andere muzen als dans, tekenen, schilderen en talen kunnen jonge en minder jonge leerlingen bijgebracht worden. “Bij de start van ’t Muzenhuis zaten 20.000 aan het conservatorium afgestudeerde musici zonder arbeid. Ik wilde dit aanbod linken met de vraag naar muziekdocenten. We zitten nu op zes locaties in Lisse, Sassenheim, Voorhout, Santpoort en Haarlem (2).”

’t Muzenhuis geeft muziekles aan leerlingen in het Rijnlands Museum, de KTS en de Startbaan. “Vanaf de allerkleinsten tot volwassenen brengen we hen kennis bij van zang tot piccolo tot trompet, nu al bijna 20 jaar lang. Zoals je weet, zijn er negen verschillende muzen, onder meer de literatuur, kunst en poëzie. In Haarlem en Santpoort starten we met het onderwijzen van schilderen, tekenen en dichten. Momenteel zijn we bezig met het vinden van een geschikte eigen locatie in Sassenheim. We groeien uit ons jasje en zodra de juiste locatie gevonden is, waarvoor we best wel wat ondersteuning van de gemeente Teylingen willen krijgen, starten we in september met buitenschoolse opvang voor kinderen uit de groepen 3 t/m 8. Deze opvang is cultureel gericht, waarbij ieder kind een middag in de week kan spelen met muziek, dans, streetdance, ballet, of beeldende kunst als tekenen en schilderen. Voor alle duidelijkheid: de buitenschoolse opvang vindt iedere schooldag plaats, maar het moet niet zo zijn dat de leerlingen gedumpt worden: vandaar dat ieder kind hiervoor een dag in de week tussen half vier en half zeven ingeschreven kan worden.”

Aantrekkingskracht

Wat is de aantrekkingskracht van de muziek? “Muziek is het begin van onze beschaving! Wanneer heb je het allereerste contact tussen ouder en kind? Dat is als de moeder begint te zingen tegen haar pasgeboren baby. De hoge en lage tonen zorgen voor de eerste vormen van communicatie. Muziek is dan ook een spreektaal vol emotie. Als je vrolijk bent, ben je in de mood voor vrolijke muziek. Ben je in een romantische sfeer, dan wil je romantische muziek horen en ben je verdrietig, dan wil je verzwelgen in treurige muziek. Muziek is het zout in de pap van de beschaving: of je nu een van de stammen in Afrika bezoekt of het Wiener Symphoniker: overal wordt muziek gemaakt.”

Onderzoek wijst uit dat kinderen slimmer worden door het in aanraking komen met muziek, zo vindt Keune. “Als een kind van jongs af met muziek bezig is, draag je dit je hele leven mee: daar kan geen pilletje tegenop! Maar laat je niet verleiden tot harde muziek, want alleen bij romantische muziek voelen kinderen zich senang: romantische muziek geven de jongeren een gevoel van vertrouwdheid en veiligheid.”

Orkestmuziek

Keune’s eigen voorkeuren voor de stijlen van muziek zijn heel breed: “Ik ben romanticus pur sang en geniet van Billy Joel, Frank Sinatra, Chopin en Charles Aznavour (met het nummer ‘She’). Orkestmuziek is overigens niet mijn stijl en het echte muzikale genie aller tijden vind ik Johan Sebastiaan Bach.RomantischOver de Dag van de Romantische Muziek: “Iedere muziek kan romantisch zijn: dat hangt af van de persoonlijke gebeurtenissen die iemand meemaakt op het moment dat hij of zij deze muziek hoort. Het is een puur emotioneel gebeuren, waarvan de een iets prachtig kan vinden, terwijl de ander het niet om aan te horen vindt. Er bestaat niet zoiets als slechte muziek, al komt de Housemuziek aardig in de buurt. Ik durf niet te zeggen wat goed en slecht is en kan alleen oordelen wanneer verkeerde akkoorden gebruikt worden.”

Keune is een gepassioneerd man, in alles. Zo ageert hij tegen het subsidiesysteem dat in Nederland gehanteerd wordt en als het aan hem ligt, gaat dit systeem volledig op de schop. “Muziekscholen worden gesubsidieerd, waarbij het uitgangspunt lijkt te zijn dat je meer subsidie krijgt, als je meer leerlingen hebt. Het moet juist andersom zijn: de leerlingen en hun ouders moeten gesubsidieerd worden zodat het kind kennis kan maken met de muziek. Juist zo stimuleer je dat minder draagkrachtigen kunnen toetreden tot een voor hen nieuwe wereld.”

Met 66 jaar denkt Keune nog altijd niet aan stoppen: “Wat mij veel plezier doet is als ik zo’n ukkepukje zie met een gitaar om zijn nek. En als ik dan door mijn knieën ga en ik vraag hem waarom hij gitaar wil spelen, krijg ik een heel goed verhaal te horen van dat kind: zoiets geeft me vleugels: het is schitterend wanneer kinderen zo serieus omgaan met de muziek: dat is het enige wat me op de been houdt! Het leven van ieder kind wordt verrijkt met de muziek.” Hij zegt met een gevoeld voor understatement: “Elke musicus met het hart op de goede plaats gaat van hoogtepunt naar hoogtepunt, maar de grootste teleurstelling is als talenten om zeep worden geholpen door de eigen ouders, die de wil niet op kunnen brengen om hun kind naar de muziekschool te brengen.”

Momenteel werken 46 docenten bij ’t Muzenhuis en nieuwe docenten zijn altijd welkom. Voor Lisse is Keune bijvoorbeeld op zoek naar gitaardocenten. “En als we voldoende deelnemers krijgen, willen we ook beginnen met het opzetten van een kinderkoor en een volwassenenkoor. Zij gaan zingen met, op en in een lichtere genre van muziek: een zogeheten popkoor dus. Ook willen we les geven in muziekgeschiedenis voor 55+ers.” Hij benadrukt: “Wij als muziekschool geven onderwijs en als zodanig moeten we ook geen muziekkorps opzetten. Maar van de andere kant vind ik ook dat deze muziekkorpsen geen eigen instructeurs moet hebben van gemeenschapsgeld, want ’t Muzenhuis is er voor om deze muziekles te geven!”Voor meer informatie: Kunstencentrum Coöperatief U.A. ’t Muzenhuis, T: 0252 422 733, E: hanskeune@muzenhuis.nl, W: www.muzenhuis.nl.

‘Monumentencommissie voelt zich niet betrokken bij beleid’

LISSE – Wim Bosch is lid van de Monumentencommissie, die dinsdag 10 juli bijeen kwam. Heel symbolisch zat hij aan de ene kant van de tafels en de rest van de commissie + wethouder Guus Mesman (PvdA) aan de andere kant. Desgevraagd doet Bosch een boekje open over zijn visie op de monumentencommissie.

“De commissie moet zich niet aan de leiband van de wethouder laten leiden. Vaak is het credo: ‘Wiens brood men eet, diens woord men spreekt. Maar we zijn onafhankelijk en moeten beseffen dat de wethouder adviseur is en geen lid van de commissie. De situatie nu is niet prettig: een aantal leden van de commissie zijn vaktechnici en weten niet wat er precies aan de hand is. Ze pikken een centje mee doordat ze lid zijn van de commissie, maar de verhalen achter de panden in Lisse kennen ze niet. Je moet niet alleen vaktechnisch bezig zijn, maar ook de historie kennen. Overigens is het ook niet goed om alleen besluiten te nemen op grond van emotie. Een juiste balans is nodig. Natuurlijk kan het zijn dat de nieuwe leden door nieuwigheid en bangigheid geen flater willen slaan. Maar ik vind dat ze het echt helemaal verkeerd doen.’

Een van de onderwerpen op de afgelopen vergadering was het project Grotenhof. Bosch vertelt: ‘Ik heb de commissie uitgenodigd om naar Grotenhof te gaan en het met eigen ogen te bekijken. Alleen de heer Hoogkamer was het met me eens, maar de anderen hadden geen tijd. Dat is een slecht teken, want het is veel beter om de locatie ter plekke te zien dan te kijken naar zo’n gelikte presentatie op PowerPoint.’

Bosch maakt zich grote zorgen over de voortgang van het bestemmingsplan centrum. ‘Dit schiet voor geen meter op en moet voorrang krijgen in de afhandeling. Het monumentenbeleid is al geaccordeerd in september 2005. In april is de geheime lijst opgesteld met gebouwen die mogelijk als monument worden aangewezen. Dinsdag vertelde Mesman ons dat we een gekuiste lijst krijgen: wij als commissie worden er niet bij betrokken. Zoals het nu gaat is geen goede zaak.’

De kritiek op de wethouder is niet mals: ‘Op dit moment heb ik problemen met de manier waarop Mesman dit probleem aanpakt. Ik heb het gevoel dat achter onze rug afspraken gemaakt wordt waar de monumentencommissie niet bij betrokken wordt. De commissie is echt ontevreden, want ons is al ter ore gekomen dat Harry Mens niet alleen het pand de Verwondering heeft gekocht, maar ook de Wagenschuur. Dit antieke pand staat op de genomineerde lijst, maar de sloop gaat gewoon door. Alles gaat zo teloor als we niet razendsnel actie ondernemen.’

Gemeenten: liever minibussen dan grote, lege vervuilers

“Openbaar vervoer moet grotere flexibiliteit hebben”

STREEK – Het laten rijden van grote dieselbussen met weinig of zelfs helemaal geen passagiers is een onnodige belasting van het milieu. “De gemeenten die vallen onder het samenwerkingsverband Holland-Rijnland willen een grotere flexibiliteit wat betreft de inzet van het openbaar vervoer.” Dit maakte wethouder Gerrit van der Meer (PvdA) van de gemeente Teylingen vorige week desgevraagd bekend. “Het inzetten van minibussen zou een van de onderdelen van een dergelijke flexibilisering kunnen zijn”, zo drukt de wethouder zich voorzichtig uit.

Door Joep Derksen

Door de Duin- en Bollenstreek rijden de hele dag dieselbussen die zorgen voor een zekere uitstoot van fijnstof. Steeds meer mensen valt het op dat deze bussen in de daluren leeg of bijna leeg rondrijden. Wanneer deze bussen minder dan vijf passagiers vervoeren, dient de vraag zich automatisch aan of het milieu er niet beter bij gediend is om kleinere bussen met een maximum aantal aan zitplaatsen van 20 personen in te zetten. Zeker in de daluren loopt de busreiziger dan geen risico dat er te weinig zitplaatsen zijn, terwijl de rijdroute dezelfde blijft, tegen lagere brandstofkosten voor Connexxion.

Aanbesteding

Van der Meer haakt hier op in: “Het is ons als bestuur al langer opgevallen dat er weinig mensen in de grote Connexxion-bussen zitten: niet alleen in de daluren, maar ook op piekuren. Tot nog toe hebben wij als gemeente Teylingen hier nog geen beleid in opgesteld. Maar in het portefeuillehoudersoverleg verkeer en vervoer dat we in HR-verband voeren, hebben we dit najaar een vergadering. Tijdens deze bijeenkomst bespreken we onze gewenste randvoorwaarden voor de nieuwe aanbesteding van het openbaar vervoer in onze regio. Uit dit overleg zou wel uit kunnen komen dat je naar wat vormen van flexibilisering toe gaat. Minibussen zouden daar een van de onderdelen van kunnen zijn.”

Voorafgaand aan de gemeenteraadsverkiezingen voor de gemeente Teylingen hebben meerdere partijen, waaronder de PvdA, een plan gelanceerd voor de inzet van minibusjes. Van der Meer zegt hierover: “Dit plan staat los van de Connexxion-lijnen, want het ging ons erom om minibusjes tussen de drie kernen van Teylingen te laten rijden. Een suggestie hierover staat in het collegeakkoord en we gaan ons hier voor 2010 over buigen.”

Bezettingsgraad

Desiree van Kollenburg, woordvoerder Connexxion Corporate Communicatie ontkent dat de ingezette bussen bovenmatig leeg rondrijden: “Voor de regio Duin- en Bollenstreek geldt dat de bezettingsgraad over het algemeen goed is. In de daluren is de bezetting ongeveer 2/3 van de bezetting tijdens de spits. Exacte cijfers zijn lastig te geven omdat er sprake is van een dynamische bezetting; gedurende de rit fluctueert het aantal reizigers. In verband met concurrentiegevoelige informatie kunnen we geen specifieke cijfers over bezettingsgraden openbaar maken. Connexxion stimuleert het reizen in de daluren met het streek dalurenkaartje, waarmee je voor 2,20 euro een enkele reis binnen de regio kunt maken.”

Milieuvriendelijkheid

Ze vervolgt: “Er wordt op dit moment met gemeentes overlegd voor verlenging van contracten. Op dit moment wordt niet overwogen om met kleinere busjes (minibusjes) te rijden. Op zich is het zo dat kleinere bussen minder uitstoot geven, maar dat is niet het enige wat de milieuvriendelijkheid bepaalt. Dat heeft ook te maken met frequentie en rijgedrag. Wanneer je vaker met een bus moet rijden om hetzelfde aantal passagiers te vervoeren, is dit slechter voor het milieu. Voor de Duin- en Bollenstreek stemmen we het materieel af op het gebruik in de spits. We proberen overigens wel zo schoon mogelijk te rijden door gebruik te maken van roetfilters en Euro 5 Diesel motoren. Wij proberen zo schoon en efficiënt mogelijk te rijden. Onze materieelkeuze is afhankelijk van vervoersvraag en wensen van de opdrachtgever.”

“Ik geniet veel meer van mijn vrouw-zijn dan van mijn man-zijn.”

7 augustus: Internationale transgenderrechtendag

STREEK – Er heerst nog altijd een taboe over transseksualiteit en travestie. Een travestiet verkleedt zich graag als iemand van de andere sekse. Transseksuelen zijn mensen die ervan overtuigd zijn dat ze in een verkeerd lichaam zitten: een man voelt zich een vrouw en een vrouw voelt zich een man. Er zijn maar heel weinig mensen die bereid waren te vertellen over wat transgenderrechtendag voor hen betekent, maar Paulien Benschop (55) doet een boekje open in een openhartig interview.

Door Joep Derksen

In Nederland zijn tussen de 150.000 en 400.000 travestieten. Veelal worden juist de extraverte travestieten op televisie getoond, maar er zijn legio mannen die zich prettig voelen met het dragen van vrouwenkleding onder hun eigen kleding. Daarnaast wordt het aantal transseksuelen geschat op 32.000 mannen die vrouw willen worden en 16.000 vrouwen die man willen worden. Paulien vertelt over haar jarenlange gevecht tegen haar innerlijke gevoelens en de operatie die ze dit jaar heeft ondergaan.

Paulien: “Al op zesjarige leeftijd verstopte ik mijn piemeltje en zat ik met de poppen van mijn zusje te spelen. Toen ik tien jaar was, dacht ik dat ik gek was, want ik voelde me een meisje. Al die jaren in mijn leven heb ik me nooit in mijn vel gevoeld. Jarenlang heb ik dat proberen te compenseren door keihard te studeren, werken en carrière te maken. Ik leerde op mijn 17de een meisje kennen en was echt verliefd op haar. Ik dacht toen: ‘Dan ben ik toch een jongen’, maar nu weet ik dat ik in feite lesbisch ben, want ik heb gewoon niets met mannen.”

Ze vervolgt: “Mijn huidige ex was op de hoogte van mijn gevoelens, maar ik heb altijd bezworen dat ik ooit wat met deze gevoelens zou doen. Totdat ik negen jaar geleden een burn-out kreeg, waardoor ik gedwongen thuis kwam te zitten en al mijn gedachten op me af kwamen. Toen kwam ik erachter dat ik mezelf beduveld en ontkend heb. Samen met mijn partner heb ik bij verschillende psychiaters en psychologen hulp gezocht, maar na drie jaar was voor mij de maat vol. Ik kon het niet meer volhouden om mezelf te verloochenen. Dus ging ik regelmatig hele weekenden weg, naar plaatsen door heel Nederland, om als Paulien de straat op te kunnen. In eerste instantie voelde ik me hier heerlijk bij, maar dit was ook geen oplossing voor de lange termijn. Ik genoot namelijk veel meer van mijn vrouw-zijn dan van mijn man-zijn.”

Knoop

Ze vervolgt: “Ik hakte de knoop door en koos ervoor om Paulien te worden. Mijn ex had me altijd laten weten dat ze van me hield, maar niet met een vrouw getrouwd wilde zijn. Hierom zijn we niet meer bij elkaar. Mijn twee zoons hebben het er wel moeilijk mee en hoewel ik geniet van mezelf als vrouw ontneemt hun verwijdering mij een stuk van mijn plezier. Zij beseffen helaas niet dat de artsen mijn karakter niet hebben weg kunnen opereren: ik ben nog altijd dezelfde persoon en exploreer hooguit mijn zachte kanten wat meer.” Paulien’s oudste zoon is enkele keren bij haar langs geweest en bracht de laatste keer in januari ook haar kleinzoon mee. Beide zonen bellen nog wel: “Mijn stem is niet veranderd en telefonisch ben ik nog steeds hun vader,” legt Paulien uit. “Ik geloof niet dat ze snappen dat ik nu gelukkiger ben. Mijn allerliefste wens is dat ik ooit met mijn zonen en hun families verenigd kan zijn.”

Paulien is al jaren lid van en secretaris voor de Vereniging Landelijke Kontaktgroep Travestie en Transseksualiteit (LKG T&T). “In deze functie ben ik zoveel mensen tegengekomen die hetzelfde traject doorgaan als ik nu heb afgesloten. Zoveel verhalen heb ik gehoord van mensen die het veel erger getroffen hebben: verlies van familie, vrienden en baan. Maar ook mensen die goed gesteund worden in hun keuze door de directe omgeving.”

“Mijn bewustwordingsproces verliep in eerste instantie in de kast: ik bleef op de slaapkamer boven en verkleedde me als vrouw. Pas na jaren durfde ik het huis uit te gaan. Ik bezocht bijeenkomsten van de LKG T&T op verschillende locaties in Nederland. Heerlijk was dat: ik kon daar echt mezelf zijn met gelijkgestemden.”

Make-up

Het is geen sinecure om je als geboren man te verkleden tot vrouw, zo merkt Paulien ook bij deze bijeenkomsten. Ze heeft een advies: “Voordat je vrouwenkleding gaat dragen en make-up gaat kopen, moet je eerst bekijken hoe vrouwen van je eigen leeftijd zich kleden, hoe ze lopen en welke make-up ze gebruiken. Ga je niet als 18-jarige vrouw verkleden als je zelf 50 jaar bent! Onze vereniging organiseert naast de uitgaansfeestelijkheden ook workshops hoe je je moet kleden en hoe je moet lopen. Daarnaast helpen de leden elkaar ook met vragen als: ‘Hoe vertel ik het mijn partner en collega’s.’

Paulien’s operatie vond plaats op 7 februari van dit jaar. Het was een gecombineerde vaginaplastiek operatie en een borstvergroting. De mannelijke geslachtsdelen werden verwijderd en een ruimte werd gemaakt voor de artificiële vagina. Vervolgens moest Paulien vijf dagen plat liggen en ze mocht niets anders nuttigen dan astronautenvoedsel. Persdruk moest namelijk koste wat het kost voorkomen worden omdat anders de vagina los zou kunnen raken.

De grootte van de borsten heeft Paulien zelf kunnen uitkiezen, al verliet ze zich vooral op het advies van de chirurg: “Hij is een expert en ik wilde zo overtuigend mogelijke borsten hebben en geen Vannessa-exemplaren. Mijn borsten hebben nu een vorm die bij mijn lichaam past.” Woensdag 11 juli was een feestdag voor Paulien: haar geboorteakte is na een lange juridische strijd aangepast en bij ‘geslacht’ staat vermeld dat Paulien een vrouw is. Dit had wel tot gevolg dat ze een nieuw paspoort moest aanvragen, want het oude was per direct ongeldig: ook in het nieuwe paspoort komt de bevestiging dat Paulien echt geen man meer is.

De gemiddelde leeftijd van transgenders die in de openbaarheid treden ligt boven de 35 jaar. Maar ook zijn er pubers die met hun ouders bijeenkomsten van de LKG T&T bezoeken. Paulien: “Dat is hartverwarmend: ik zou er veel voor over hebben gehad als ik ook deze gelegenheid had gekregen!”

Isolement

Over de internationale transgenderrechtendag zegt Paulien: “Deze dag is vreselijk belangrijk. Ik heb een missie en wil de weg banen voor anderen zodat emancipatie kan plaatsvinden voor transseksuelen en travestieten die niet extravagant willen zijn. De emancipatie van transgenders wil ik op de politieke en maatschappelijke kaart zetten, zodat mensen deze situatie gewoon gaan vinden. De manier waarop de genderregistratie plaatsvindt, moet ook vereenvoudigd worden. Dat is lastig, maar daarom gaan we onder meer open dagen organiseren in buurthuizen. Mensen kunnen dan praten met transgenders en ervaren welke gevoelens er achter een besluit om van sekse te veranderen steken. Aan mensen die worstelen met hun gevoelens wil ik adviseren dat ze uit hun isolement komen. Ze moeten niet direct op straat stappen in vrouwenkleding, want dat werkt alleen maar averechts. Ga eerst praten met een persoon die je vertrouwt en dat hoeft niet per sé je partner te zijn. Leg ook contacten met anderen die kennis van zaken hebben met vergelijkbare omstandigheden. Ga bijvoorbeeld naar de website van de LKG T&T en probeer je gevoelens te verwoorden in de chatruimte. En als je negatieve reacties krijgt, moet je daar niets van aantrekken: laat je niet ontmoedigen en blijf jezelf ontdekken!”

Welke ervaringen heeft Paulien opgedaan als vrouw zijnde? “Voor sommige mannen ben je een overloper en ze kijken anders naar je. Soms slaan ze je over in gesprekken, maar tegelijkertijd wordt je als vrouw kritischer bekeken op je uiterlijk. Ik heb de luxe dat ik het van twee kanten heb kunnen bekijken en wat me tegen viel is dat het leven iets duurder is geworden. Een pak met stropdas is toch heel wat goedkoper dan jurkjes met topjes en kousen, bijpassende make-up en lippenstift. Het staande plassen mis ik niet, want op het toilet doe ik dat al jaren zittend. Alleen is het in hoge nood achter een boom wel makkelijker om staand te plassen.”

Voor meer informatie: www.lkgtent.nl of email: info@lkgtent.nl. Op 11 november vindt het transfusionfestival plaats in Casa 400 in Amsterdam, waar transgenders, hun partners en hun kinderen voor zijn uitgenodigd. Op deze dag vinden allerlei activiteiten plaats, zoals workshops, amateurtoneel, pottenbakken, schilderen, discussieforums, dans en samen heerlijk eten. Kijk ook op: www.transfusionfestival.nl.

“De nachten en rugklachten zullen we zeker niet missen”

Verloskundigen Oortwijn en Reitsma houden ermee op

NOORDWIJK – Na 25 jaar samen de praktijk in Gezondheidscentrum Wantveld gevoerd te hebben, komt er een einde aan een verloskundetijdperk: Loes Oortwijn (57) en Yvonne Reitsma (54) geven de verloskundetang door aan hun opvolgers Birgit Romme en Els Larsen, die vanaf 1 juli de praktijk runnen met Maaike Smulders en Jitske Visser.

door Joep Derksen

Yvonne werkt al 33 jaar als verloskundige en Loes viert dit jaar haar 35-jarig jubileum. “We proberen vanaf 1995 al minder te werken, maar dat is ons nooit gelukt met de 24-uurs werkdagen die we hebben”, lacht Loes. Na gezamenlijk meer dan 5.000 kinderen ter wereld gebracht te hebben, zullen ze het werk ongetwijfeld gaan missen, maar niet alle aspecten ervan. “De nachten zullen we zeker niet missen! En ook de rugklachten en andere lichamelijke ongemakken hoeven wat ons betreft niet meer op te spelen.”

Wat maakt het vak van verloskundige nu zo aantrekkelijk? “Je bent zelfstandig, hebt veel sociale contacten en bent met de mensen bezig op het medische gebied. Overigens is het vak verloskunde wel erg veranderd. Natuurlijk is de bevalling zelf niet gewijzigd, maar we moeten veel meer protocollen volgen en zijn de cliënten mondiger en veeleisender geworden. Ze vragen veel meer tijd van je en vertellen: ‘Ik wil de bevalling zo en zo laten verlopen’. Ons antwoord is dan: ‘Krijg eerst maar eens de weeën en dan zien we wel verder’.

Zeefje

Die wensen zijn namelijk vaak onderhevig aan trends”, zo leggen Yvonne en Loes uit. “De tijd van de baarkruk ligt gelukkig weer achter ons, maar we zitten volop in de aanvragen voor een badbevalling. Dat hebben we echter nog nooit gedaan, want probeer maar eens je benen gespreid te houden in een ligbad! Bovendien vertellen we de mensen dat als ze echt een onderwaterbevalling willen ondergaan, ze het zwembadje dan ook wekenlang voorafgaand aan de verwachte bevallingsdatum gevuld moeten hebben staan in hun huis. Dan zie je de vaders al twijfelachtig kijken. Als de moeders dan nog hoop hebben, informeren we de vaders dat zij tijdens de bevalling achter hun vrouw moeten zitten met een zeefje in de hand. Dit zeefje moet hij gebruiken om eventuele ontlasting op te vallen.” Yvonne: “Zoals gezegd hebben we nog nooit een onderwaterbevalling gehad!”

Ook andere nieuwerwetsigheden vinden weinig genade: “Wat dacht je van de fase van de ideeën van de Franse arts Le Boyer: die vond dat je in ’t donker moest bevallen met alleen kaarsjes om je heen, terwijl je enkel mocht fluisteren. Zo moesten we ook een keer een onderwaterbevalling verzorgen, waarbij niet gesproken mocht worden en een bandje met onderwatergeluiden afgespeeld werd.”

Wat zijn leuke ervaringen? “Wanneer de mensen door het bed zakken, maar dat is redelijk standaard geworden in de loop der jaren”, zo lacht Yvonne. “De vader staat klaar met de camera, de vrouw zakt door het bed en ik probeer het hoofdje van het kind dan recht te houden. Of die keren dat iemand met een ladderwagen het huis uitgedragen wordt. Op het moment zelf is het spannend, maar achteraf lach je erom.”

Welke wens hebben de ervaren vrouwen voor de verloskunde? Loes: “Bij ons ligt het aantal thuisbevallingen op 70%. Landelijk is dat veel minder. We hopen dan ook dat het thuisbevallen blijft bestaan en hebben dat zelf ook gestimuleerd. Thuis bevallen is toch het leukst en redelijk risicovrij omdat de ziekenhuizen in Leiden dichtbij zijn.”

De verloskundigenpraktijk Noordwijk is te bereiken op: Wantveld 9, 2202 NS Noordwijk, T: 071 361 9393, E: verloskundigen@wantveld.nl. Binnenkort gaat ook de website de lucht in: www.verloskundigen-noordwijk.nl.

“Wie helpt aan de opbouw in andere landen is onze maat”

Vrijdag 29 juni: Nederlandse Veteranendag

STREEK – Op 29 juni is het Nederlandse veteranendag; voor veel mensen een vaag begrip, maar voor tienduizenden veteranen een gedenkwaardig evenement, dat eer doet aan de tijd dat ze voor het vaderland gevochten hebben. Daan Fasseur (78) en Bram Cebol (81) vertellen over het belang van veteranendag. “Ik ben er trots op dat ik heb getracht orde en vrede te brengen!”

door Joep Derksen

Iedere derde dinsdag van de maand organiseren de VOMI (Vereniging Oud Militairen Indië en Nieuw Guineagangers) en de Bond van Wapenbroeders een bijeenkomst in café-restaurant De Engel. Zestien oud-strijders met een gemiddelde leeftijd van 80 jaar zitten op dinsdag 19 juni bij elkaar: niet alleen om oude herinneringen op te halen, maar ook om de verbondenheid met elkaar weer eens te voelen.

Fasseur, die als chauffeur naar Indië is gegaan als onderdeel van de AAT (Aan- en Afvoertroepen), vertelt: “Veel mensen staan er niet bij stil dat niet alleen de soldaten uit de tweede wereldoorlog of in Nederlands-Indië veteranen zijn. Er zijn ook veel jonge veteranen die bijvoorbeeld zijn uitgezonden naar Korea, Libanon, Irak of Afghanistan en we hopen dat zij ook deze veteranensoos komen bezoeken.”

Cebol heeft maar liefst drie jaar gediend in Indië. In 1947, 1948 en 1949 was hij lid van de infanterie: bataljon 4-8RI (Regiment Infanterie), om precies te zijn. “Ik heb overal gezeten in Batavia en ben van provincie naar provincie getrokken.” De sympathieke man wil niet praten over gevechtshandelingen, maar vertelt wel over zijn andere ervaringen: “We zijn met 800 man vertrokken en daarvan zijn er 15 gesneuveld. Dat is heel weinig, maar het zijn er wel 15 teveel. In totaal zijn ruim 6.200 Indiëgangers gesneuveld.” Hij gaat terug in zijn herinneringen: “Waarom moeten we elkaar afslachten? Ik weet daar wel het antwoord op: als er geschoten wordt, schiet je uit lijfsbehoud terug. Ik heb ervaren hoe het is als een kameraad van je valt: op dat moment weet je niet meer wat je doet. Het eerste wat je dan doet is een kogel in de kamer duwen en dan ga je schieten, want je kameraad ligt naast je op de grond!”

Schandalig

Cebol en Fasseur vinden de houding die de Nederlandse overheid tientallen jaren had ten opzichte van de Indiëgangers schandalig: “Terug in Nederland moesten we het maar zelf uitzoeken. We werden niet erkend en aan ons lot overgelaten. We werden altijd in het verdomhoekje gezet, maar als veteranen blijven we strijden! We willen namelijk dat meer scholen onderwijs geven over de Indiëgangers, zodat het werkelijke verhaal wordt verteld. Wij gingen naar Indië in opdracht van de Nederlandse regering om daar orde en vrede te brengen. Gewonde mensen die we tegenkwamen, namen we mee en verpleegden we in de kampongs.”

Pas twee jaar geleden kregen alle Indiëgangers eerherstel: “We hebben nu allemaal en veteranenspeld, die we in 2005 per post ontvingen. Het is toch schunnig dat deze niet door de burgemeester zelf werden uitgereikt?!” Op 7 september vindt dit jaar de herdenking plaats voor de Indië-gesneuvelden en enkele dagen daarvoor, op 4 september, eren de veteranen van de afdeling Zuid-Holland Noord onder meer de 26 Leidse gevallenen.

Er is een groot verschil in de wijze waarop de soldaten in de jaren ’40 werden uitgezonden en nu, zo vertelt Fasseur: “We kregen een traininkje van een aantal weken, maar wat we leerden was vaak niet passend voor de situatie in Indië. Zo kreeg ik rijles om een truck goed te kunnen besturen, maar bij aankomst moest ik opnieuw leren rijden, omdat ze daar aan de linkerkant van de weg rijden.” Hij vervolgt: “Alle missies zijn verschillend: wij zaten vroeger in kleine hutjes en kregen tweedehands spullen van de Britten. Nu krijgen de soldaten prachtig materiaal en de meest moderne voorzieningen. Maar een ding blijft hetzelfde: “Alle jongens die helpen aan de opbouw in andere landen, zijn mijn maten, want ik weet wat ze meemaken.” Aan jongens en meisjes die nog moeten worden uitgezonden, geven de veteranen het volgende advies: “Houd je hersens bij elkaar. Letterlijk!”

Ouder

Wat betekent de veteranendag voor deze gedecoreerde mannen? Cebol: “In wezen heel veel, maar het is moeilijk om dat te omschrijven. We worden allemaal een dagje ouder, maar zolang we nog samen met anderen kunnen herdenken, zijn we één grote familie. We hebben allemaal dezelfde rottigheid meegemaakt, die we een klein beetje weggeduwd hebben. Zo gaat dat vaker: de leuke dingen onthoud je en de rotte dingen stop je weg.” Fasseur en Cebol zijn het over een ding absoluut eens: “Onze liefste wens is dat veteranendag zo lang mogelijk kan blijven bestaan en dat we het samen en in goede gezondheid kunnen beleven. Maar de tijd schrijdt voort: we begonnen met 800 man in Indië en daar zijn er nu nog maar 150 van over.”

Voor meer informatie over de veteranensoos die elke derde dinsdag van de maand wordt gehouden in café-restaurant De Engel te Lisse, of om lid te worden van VOMI of de Wapenbroeders, kan contact worden opgenomen met Daan Fasseur (071 576 3244) of Bram Cebol (a.cebol@veteranen.nl).

Inwoners Voorhout laten recht op inspraak lopen

VOORHOUT – Al jaren wordt er in het bollendorp gesproken over hoe weinig groen er in deze plaats te vinden is. ‘Daar moet de politiek wat aan doen!’ en ‘Naar ons wordt niet geluisterd!’ zijn leuzen die vaak te horen zijn op verjaardagen, in kantines of aan de bar. Op maandag 11 juni was het dan zover: alle inwoners van Voorhout konden naar het bestuurscentrum komen om hun groene ideeën aan verantwoordelijk groen-wethouder Bert Homan te vertellen.

Homan zat er samen met zijn ambtenaren en een budget van 160.000 euro per jaar te wachten op de massa’s mensen die ongetwijfeld van deze unieke gelegenheid gebruik zouden maken. Niet minder dan 17 Voorhouters lieten hun gezicht zien. Een schril contrast met de informatieavond over de Kaag van een week eerder waar meer dan 150 Teylingers hun democratische inspraakrechten gebruikten voor een verbetering van het gemeentelijke beleid.

Bij de informatiebijeenkomst over het groenverbeterplan werd aan de aanwezigen uitgelegd dat de 1,6 euroton per jaar gebruikt werd voor de inrichting van de openbare ruimte: het aanleggen en onderhouden van heesters, gras, bos en eenjarig perkgoed. Doel is het verbeteren van de centrumgebieden en woongebieden met ‘kleur en fleur’ met een ‘netjes, strak en hoogwaardig uiterlijk’.

Medewerkers van het bureau Oranjewoud waren door Voorhout gefietst en hadden al een paar voorzetjes gemaakt voor verbeterpunten. Actiepunten die aan de gemeente geadviseerd zijn waren het verwijderen van te hoge heesters bij kruisingen, het verbeteren van waterbeleving en het beter onderhouden van rommelige heestervakken. Ook (half)vergane bielzenbalken worden vervangen.

De Voorhouters kregen de gelegenheid om de eigen wensen aan te geven, zodat wethouder Homan en zijn team keuzes kon maken uit de ideeën.Gesproken werd over verbetering van speelveldjes, wandelgroenlocaties en meer groen op en rond schoolpleinen, maar ook het verdwijnen van 130 bomen, waaronder enkele historische exemplaren, passeerde de revue. De aanwezigen konden een formulier invullen met hun voorstellen en alternatieven.

Maar, en nu komt het, ook de 15.157 Voorhouters die niet op de avond zelf aanwezig waren krijgen nog een kans om hun ideeën naar voren te brengen: mail uw idee voor een beter groenbeleid naar Peter Quist, beleidsmedewerker Groen: p.quist@teylingen.nl, of bel hem via: 0252 783 300.

Regen zorgt voor verzuim bij bouw speelruïne Oosthoutpark

Voorhout – Het leek een goed initiatief, zes leerlingen van het derde leerlaar van het Teylingen College, sector KTS, die meehelpen een speelruïne te bouwen in het Oosthoutpark.

De vakkundige vrijwilliger René van der Voet was er klaar voor om de kinderen te begeleiden. Het bedrijf HB Bouw had alle materialen gratis aangeleverd zodat de zes jongeren op maandag 7 mei aan de slag konden. Houten plaatjes, klompjes geheten, werden door Van der Voet in het beton geboord, zodat de jeugd kon gaan metselen en de gemeente Teylingen had een persbericht uitgestuurd. Kortom, niets kon een succesvol jongerenproject in het water doen laten vallen.

Behalve dan regen, de ouderen onder ons kennen het nog: dat natte spul dat uit de lucht komt vallen. De zes aanstaande metselaars schitterden door afwezigheid op het afgesproken tijdstip, 08:30 in de ochtend. En anderhalf uur later was er nog altijd niemand. Van der Voet wachtte om 10:00 uur nog altijd op de enthousiaste metselaars...

Combinatie muziek en preek maakt jeugd enthousiast

Rijnsburg – De dienst van Jeugdkerk FreeForever vindt iedere eerste zondag van de maand plaats in Sporthal Middelmors. Op 6 mei stroomde de kerk vol met meer dan 400 jongeren en waren bijna alle plaatsen bezet. Voorafgaand aan de dienst zitten de jongens en meisjes afwachtend op hun stoel, maar vanaf de eerste opzwepende klanken van de FreeForever band is het een feest en gaat iedereen uit het dak.

door Joep Derksen

Vincent heet eerst iedereen welkom en vraagt wie er die avond voor het eerst is. Enkele tientallen handen gaan de lucht in en direct krijgen ze een warm applaus van de andere kids. Vincent spreekt de nieuwelingen toe: “Ik hoop dat God jullie leven gaat veranderen!”

Achter het podium hangt een spandoek met het opschrift ‘Christ has made us free (forever). De FreeForever band begint te spelen en de jongeren deinen, springen en dansen mee op de opzwepende muziek, waarbij gezongen wordt over het goede van de Heer. Op teksten als: ‘So amazing, unchanging, You are the greatest one, we praise You for what You have done’ en ‘You have rescued me, sing it out, Jezus is alive’, wordt het publiek wild enthousiast.

Eveline (14) zegt tussen twee nummers door: “Het is hier verschrikkelijk leuk, er speelt een goede band en het is gezellig. Je voelt God gewoon hier en beleeft Hem op je eigen manier samen met je vrienden.” De 21-jarige Kees roept luid: “Ik ben hier omdat Jezus leeft!”

Ook Stefan (13) is enthousiast: “Hartstikke goed is dit, zeg. We luisteren naar goede muziek en er is een goede sfeer waarin je God kunt leren kennen. Dat is namelijk uiteindelijk wel het doel waarom we hier zijn.” Mandy (16) en Jedidja (17) komen vaker naar de Jeugdkerk: “Om te geloven en God te aanbidden. We zien dit als een kerk, maar wel veel leuker dan de andere kerken. We kunnen hier lekker springen en uit ons dak gaan. Op deze manier prijzen we de heer veel meer.”

Preek

Corjan Matsinger van de Youth For Christ houdt zijn preek, ondersteund met een slideshow. Vaak is het muisstil als hij praat en jongeren die beginnen te fluisteren worden gesusht door de kinderen om hen heen. De 31-jarige Matsinger leest niet voor uit een bijbel, maar steekt een vlot verhaal af. Deze dienst is zijn insteek dat de jongeren als potentieel gezien moeten worden en niet als overlast zoals ze vaak worden bekeken. “Ik daag jullie uit om deel uit te maken van een leger dat licht en vrijheid brengt, een leger van jonge mensen die ervaren wat vrijheid van materialisme is. Om in zee te gaan met de Levende, want dat kan je vrijheid brengen. Ik ben op zoek naar rebellen, revolutionairen, vrijheidsstrijders in de goede zin van het woord. God kan iets doen aan je negatieve zelfbeeld of je moeilijke positie omdat je ouders uit elkaar gaan!”

Aan het eind van de dienst besluit hij: “Ik heb genoeg geouwehoerd. Als jij je doods voelt en ver van God, zwaai dan met de witte vlag. Dat is de moeilijkste stap, maar ga naar ons follow-up team dat aan de zijkant klaar staat en laat hen vertellen over en je begeleiden op je weg naar God.” Deze avond had het follow-up team het rustig, maar dat verschilt per dienst, zo legt begeleider Koos Duivenvoorde uit: “God werkt niet altijd zichtbaar, maar in de harten van de mensen.”

Na de dienst staan Arenda (15), Xander en Peter buiten bij elkaar. Zij zijn nog niet geraakt door God: “Het is mijn eerste keer maar ik vond het nogal saai. Het gebed duurde langer dan de preek”, vertelt Xander. Arenda twijfelt of ze een volgende keer zal gaan. “Of ik terugkom? Dat ligt eraan wat mijn vriendinnen doen.”

“Ik houd niet van science fiction, maar ga voor het echte werk”

Space Expo selecteert kandidaten voor Space Camp

Noordwijk – Wie was de eerste geboren Nederlander in de ruimte? Inderdaad: Lodewijk van den Berg, die enkele maanden voor Wubbo Ockels in 1985 aan boord was van het Spacelab 3. Dit feitje en veel andere wetenswaardigheden waren gesneden koek voor de deelnemers aan de selectie voor het International Space Camp (ISC) 2007 in Amerika. Meer dan zestig kinderen uit het hele land kwamen op hemelvaartsdag naar het Space Expo om de eerste stappen te zetten voor het verwezenlijken van hun droom: astronaut worden.

door Joep Derksen
Laurens van Driel (15) staat al ruim voordat het Space Expo open gaat te wachten. “Sinds ik vijf ben, droom ik er al van om astronaut te worden. Ik zit op een tweetalige opleiding en ben goed in de techniek. Ik wil naar Mars. Of verder…” De 17-jarige Vanity wil de eerste vrouwelijke Surinaamse astronaut worden: “Het boeit me om dingen in de ruimte te onderzoeken. Ik ga ervoor want the sky is the limit!” Ook Fleur Lotte (17) lijkt het wel leuk om de eerste vrouw op Mars te zijn, een zogeheten Marstronaut. Ze is met haar ouders helemaal uit Almere gekomen voor de kans om naar het ISC te kunnen. “Ik houd niet van science fiction, maar ga meer voor het echte werk.”

Gevoel

De coördinator voorlichting van het Space Expo, Hans van der Lande, neemt de kandidaten in twee verschillende groepen door het selectieproces. In de eerste ronde staan de jongeren bij elkaar en moeten voor het beantwoorden van de vragen naar een vak met ‘ja’ of ‘nee’ lopen. Van der Lande dringt er bij de kinderen op aan om geen ‘kuddegeest’ te hebben: “Volg gewoon je eigen gevoel!”

Bij de eerste vraag van de halve finale gaat het echter al fout. Op de vraag: ‘Om astronaut te worden, kun je gewoon reageren op een advertentie in de krant’, antwoorden alle kandidaten ‘Nee’. Het blijkt echter ‘Ja’ te zijn, want zo is Wubbo Ockels ook astronaut geworden. Gelukkig kregen alle deelnemers een herkansing en na een twintigtal vragen bleven vier kandidaten over, waaronder Fleur, Vanity en Laurens. Zij kregen in de tweede halve finale sterke concurrentie van onder meer Maurice Boon (17) uit Bovenkarspel en Yvonne du Pon (17) uit Vollenhoven.

Motivatie

Uit de gesprekken waarin de kandidaten hun motivatie moesten aangeven, kwamen Maurice en Yvonne als beste naar voren. Van der Lande vertelt over de keuze: “Maurice (17) is een nuchtere Noord-Hollander, die heel naturel over kwam en geen praatjes had. Deze uitverkiezing kan hij als stimulans gebruiken. Yvonne (17) vertelde dat ze ooit piloot hoopt te worden. Eigenlijk wil ze astronaut worden, maar voor zichzelf had ze besloten dat die kans zo klein was, dat ze haar doelstellingen had bijgesteld. Wij hebben er alle vertrouwen in dat zij Nederland goed kunnen vertegenwoordigen, mede vanwege hun interesse in andere culturen.”

De andere kinderen reageerden teleurgesteld en dat vond Van der Lande begrijpelijk. “De andere kandidaten hebben Space Camp helemaal niet nodig, die komen er zo ook wel, dus Vanity kan nog altijd de eerste vrouwelijke Surinaamse astronaut worden!”

De winnaars mogen vanaf zaterdag 21 juli maar liefst acht dagen ervaren wat het is om in een simulator te zitten en onderwater een gesimuleerde ruimtewandeling te maken en tegelijkertijd een watersurvivaltraining te volgen.

Elvis Sergo maakt toch het onmogelijke mogelijk

VOORHOUT - Meer dan vijftig jazzliefhebbers verzamelden zich in Hotel Cafe Restaurant Boerhaave voor het muziekpodium. Ze werden absoluut niet teleurgesteld, want het Wouter Kiers Trio gaf een staaltje jazz van jewelste weg.

Op zijn tenorsaxofoon speelde Kiers naar hartelust jazznummers die hij kent van grote saxhelden als Eddie Lockjaw Davis, Arnett Cobb en Illinois Jacquet. Niet te vergeten ook Maarten Kruiswijk op drum en de hammondorganist Elvis Sergo. Kruiswijk heeft meegewerkt aan niet minder dan zestien cd's en de bezoekers van het muziekpodium konden goed horen waarom. Elvis bespeelt de voetbassen van het orgel op een door hem bestudeerde techniek. Hierdoor sluiten de accordeonpartijen en melodieen naadloos aan op het karakter van de hammondorgel. Dit alles leidde tot de verzuchting van een van de toehoorders: 'Wat die man met zijn voeten doet, is bijna niet mogelijk!'

De kosten van public relations

Teylingen – De communicatieafdeling van de gemeente draaide vorige week op volle toeren. Alle lokale en regionale media kregen een uitgebreid persbericht waarin de steun beleden werd aan de trekvaart en haar 350-jarig bestaan.

Een citaat: “De gemeente Teylingen geeft het 350-jarig bestaan van de trekvaart financiële steun. Samen met Erfgoedhuis Zuid-Holland, museum De Zwarte Tulp (in Lisse, red.), Cultuurhistorisch Genootschap Duin- en Bollenstreek, diverse fondsen en gemeenten langs de trekvaart worden vanwege het jubileum diverse exposities en culturele en toeristische evenementen tussen Haarlem en Leiden georganiseerd. Om de 350 jaar lange bijdrage van de trekvaart aan de streek te vieren, zijn er diverse activiteiten gepland in het gebied tussen Haarlem en Leiden. De gemeente Teylingen draagt hier financieel aan bij.”

Dit was nog maar een derde van het persbericht, dus als je het belang van een gemeentelijke prestatie afweegt aan de lengte van zo’n bericht, moet het wel een grote financiële aderlating zijn, zo verwacht je dan. Toch staat het bedrag waarmee Teylingen financieel bijdraagt niet genoemd in dat bericht. Hoe zou dat nou komen? Een telefoontje biedt opheldering: de gemeente heeft in haar begroting waarin miljoenen euro’s omgaan een gaatje gevonden van maar liefst 750 euro. Voorwaar! Een hele prestatie!

Nou gaat het natuurlijk om het gebaar en dat is mooi, want een beetje extra aandacht voor de trekvaart mag dit jaar gezien het historische belang en de mogelijke toekomstige toeristische ontwikkelingen van die vaart niet ontbreken. Ook zijn er veel verenigingen die blij zijn met 750 euro.

Maar moet daar dan zoveel poeha over gemaakt worden? Dat lijkt tegenwoordig namelijk een trend in gemeenteland. Zou het kunnen zijn dat er cursussen gegeven worden aan bestuurders en medewerkers waarop verteld wordt om al je successen, hoe klein ook, te communiceren naar de media? Voor de niet zo goede lezer: dat was een retorische vraag die met ‘Ja’ beantwoord kan worden.

Een conclusietipje: natuurlijk mag positief nieuws naar buiten komen en het is voor het bestuur ook fijn om dat te kunnen vertellen, maar doe het dan wel met mate. Of, wat voor de pers dan weer fijn zou zijn: als er negatief nieuws is, pak dan ook breed uit met uitgebreide persberichten die aan alle media verstuurd worden!

"Een sloot zonder vis is een dooie sloot"

Streek – Meer dan 1.000 mensen zijn lid van de hengelsportverenigingen HSV ‘De Sportvisser’, HSV De Arnoud en ‘De Vrije Visser’. Velen van hen gooien ook graag een lijntje uit in de Trekvaart, waarbij de grootste geluksvogel of beste visser snoeken van meer dan een meter lang te pakken kan krijgen. Tom van Schie, voorzitter van ‘De Sportvisser’ en Piet Vlag, voorzitter van De Arnoud, vertellen over hoe belangrijk de Haarlemmer Trekvaart is voor de vissers en de hengelsport. Met een vleugje vissershumor: “De vis groeit het hardst in het café.”

door Joep Derksen

‘De Sportvisser’ bestaat 58 jaar en haar 475 leden houden zich bezig met zowel het zeevissen als het strandvissen, waaronder ook het hengelen in de binnenwateren valt. De 420 leden van De Arnoud vissen in meertjes, sloten en watertjes. “Wij zijn zout en zoet en zij zijn zoet”, lacht Van Schie. Beide verenigingen zien een flinke toename in het aantal leden, maar dat heeft ook te maken met landelijke wetgeving, zo legt Vlag uit. “Sinds 1 januari van dit jaar moet je in feite lid zijn van een visvereniging om een sportvisakte te ontvangen. Door alle restricties mag je in de Bollenstreek bijna nergens vissen, tenzij je lid bent van een hengelsportvereniging.”

Wat is er nu zo leuk aan dat vissen? Daar hebben de beiden wel een antwoord op: “We houden van de natuur en als je aan de waterkant zit te vissen, dan probeer je te winnen van die vis die daar ergens in het water zit te bedenken of die wel of niet gaat bijten. Het is in feite het jagersinstinct dat is terug te voeren naar de tijd van Adam en Eva. Wanneer je daar zit te wachten tot het bijtmoment, kun je lekker je kop vrijmaken. Op een gegeven moment zie je alleen nog maar je dobber en zijn dat drijvende stukje en jij de enige dingen in de hele wereld.”

Fosfaten

Tijdens het maken van de foto vliegen ganzen voorbij, kabbelt het water rustig en begint het zachtjes te regenen. Van Schie kijkt de ganzen na en zegt genietend: “Kijk, zo gebeurt er altijd wat in de natuur. Heerlijk toch!” De Trekvaart wordt veel benut door de vissers: het water is van een goede kwaliteit en dat komt de visstand ook ten goede. Vlag legt uit: “Door het verbod om fosfaten in het water te storten is het water een stuk helderder geworden. De witvis en brasem hebben zich explosief uitgebreid en ook de aantallen snoek zijn gigantische verbeterd. Ook worden grotere vissen gevangen, al groeit de vis het meest in het café.” Van Schie vult aan: “Dat klopt, de karperstand is goed en de voorn is zich ook aan het herstellen, alleen is het met de palingen nog niet goed gesteld. Twintig jaar geleden vingen we tientallen palingen en glasalen op een dag, maar nu niet meer. Ze lijken gewoon verdwenen te zijn.”

Aan de Trekvaart zelf kan dat niet liggen, zo vinden beiden: “Het is heel mooi, variabel water en vrij rustig bovendien. Kortom, ideaal om rustig in te vissen. De waterkant zelf is echter iets te smal en dat is een nadeel. Het verkeer op de weg ernaast aan de westkant van de Trekvaart rijdt er veel te hard en dat komt onze veiligheid niet ten goede. We hebben dan ook een voorstel gedaan om veertig visplatformpjes van een vierkante meter te plaatsen langs het water tussen de Fagelbrug en de Piet Gijzenbrug, maar tot nog toe hebben we nul op ons rekest gekregen.”

Stofzuigers

Vissen is plezier voor twee, zou je kunnen zeggen: de visser zelf die het goed naar zijn zin heeft en de vis, die blij is dat hij weer terug in het water wordt gezet nadat die gevangen is. “We merken echter wel dat er steeds meer Polen zijn die hier komen vissen en zij nemen alles dat ze vangen mee. Het zal dan ook een goede zaak zijn dat de controles in Nederland worden geïntensiveerd, want we kunnen het ons niet veroorloven dat de snoek en andere soorten uit het water verdwijnen”, zo kanten de voorzitters deze problematiek aan. “Snoeken zijn de stofzuigers en opruimers van het water en onze leden beseffen dat terdege. De regels van onze clubs zijn hier ook duidelijk over: alle gevangen vis moet direct worden teruggezet. We geven ook trainingsavonden hoe je een vis het beste behandeld nadat je hem gevangen hebt.”

Na vele jaren van kritiek van milieuorganisaties is vissen weer een algemeen geaccepteerd verschijnsel, zo vertellen de voorzitters. Visprogramma’s die regelmatig op TV te zien zijn, dragen hier ongetwijfeld aan bij als is het ene programma het andere niet, zo vindt Vlag: “Dat programma op Discovery (Rex Hunt gone fishing –red.) is een aanfluiting!”

Voelen vissen dan niets van het haakje in hun bek? “Een vis is een koudbloedig beest en 70% van de wetenschappers zijn het erover eens dat een vis geen pijn voelt. Dat een vis spartelt als die aan een haakje zit, komt omdat hij angst heeft, want een vis kan wel stress signaleren. Van pijn is echter geen sprake.” Van Schie vervolgt: “Wij houden van de natuur en door onze hobby zorgen wij ook voor verbetering van de waterkwaliteit. Als we een riooloverstroming zien, dan geven we dat door aan de betreffende autoriteit. Ook houden we regelmatig schoonmaakacties van en in de Trekvaart.”

Armoedig

De aanleg van natuurlijke oevers langs de Trekvaart krijgt de handen op elkaar van de vissers: “Dat is een goede zaak, want het geeft extra paaigelegenheden voor de vissen. Vooral snoek paait het liefst op ondergelopen graslanden. Bovendien ziet het er een stuk beter uit zo, want die volkstuintjes werden toch een beetje armoedig. Met de nieuwe zogeheten biorand groeit er weer van alles en nog wat. In dat kader is het ook goed dat knelpunten voor de vismigratie in kaart zijn gebracht, zoals de sluizen in Katwijk en IJmuiden. Zonder vis heb je namelijk een dooie sloot en dan gaan de ratten overheersen en krijg je rottend water. Voor alle duidelijkheid: wij willen niet meer vis om beter te vissen, maar we willen levend water hebben!”

In dat kader helpen de visverenigingen ook regelmatig bij het redden van vissen in vijvers. Wanneer botulisme is geconstateerd vanwege gebrek aan zuurstof, dan spuit de brandweer vanaf een bepaalde hoogte vers water in dit watergebied. De verenigingen werken dan met man en macht samen om de vissen te redden. Ook aan de Trekvaart denken ze aan de natuur: “We laten geen vislijnen, vishaken en flesjes achter. Ook onze jeugdleden brengen we respect bij voor de natuur, zodat ze geen rotzooi achterlaten.

En wat is nu de beste visstek in de Trekvaart? “Zonder twijfel zijn dat drie plekken tussen de Fagelbrug en de Piet Gijzenbrug.” Waar die locaties precies zijn, laten de voorzitters zeer wijselijk even achterwege. Als de meer dan 500.000 vissers die lid zijn van een vereniging op die plekjes af zou komen, zou het een beetje druk worden op die locaties.

Voor meer informatie: www.hsvdesportvisser.nl en www.dearnoud.nl.

Zaterdag geen vergaderdag

Lisse – De gemeenteraden van Hillegom, Lisse en Noordwijkerhout moeten een gezamenlijke datum vaststellen voor een conferentie waarin onder meer de voortgang van de samenwerking wordt besproken. Het voorstel dat aan het presidium werd voorgelegd op maandag 2 april was om op zaterdag 9 juni bij elkaar te komen. In verband met de drukke agenda’s die al vol stonden met veel vergaderingen, zou een zaterdagochtend een goed alternatief zijn. ‘Onacceptabel vonden de politici unaniem: ‘Dit is onbespreekbaar’. De aanwezige wethouder Adri de Roon liet zich ontvallen: ‘Zo graag willen we die samenwerking nu ook weer niet!’

“Waarom patiënt behandelen als hij het toch niet redt?”

Eerste Kamerlid Dupuis pleit voor vrij beschikbare euthanasiepil

Noordwijk - Op woensdag 28 maart kwamen ruim dertig geïnteresseerden naar het hotel grand café “Heeren van Noortwyck”, waar VVD-Eerste Kamerlid Heleen Dupuis een gloedvol betoog hield over de positieve kanten van het ouder worden en oud zijn. Daarnaast gaf ze haar enigszins controversiële meningen over het recht om het eigen sterfmoment te bepalen.

De toehoorders in de Gelagkamer, die voornamelijk een VVD-achtergrond hadden, luisterden geboeid naar haar pleidooi om in de toekomst minder geld te besteden aan het beter maken van ouderen, maar meer te investeren in zorg voor de mensen en preventie van ziekten. “Vrouwen worden gemiddeld 81 en mannen 77 jaar en hiervan zijn ze gemiddeld maar 60 jaar gezond. Laten we deze termijn verlengen: op dat vlak heeft de geneeskunde nog heel veel te doen!”

Euthanasiepil

De politica fulmineerde tegen het negatieve imago van ouderen: “Het is dwaas om te spreken over het ouderenprobleem, want ouderdom is niet problematischer dan wat we met de jeugd van doen hebben. Ouderen zijn actief in de samenleving en doen veel vrijwilligerswerk.”

Als voormalig hoogleraar in de medische ethiek liet ze ook blijken een groot voorstander te zijn van vrij bezit van de ‘euthanasiepil van Drion’. Een middel om zelf het moment van overlijden te bepalen. De nieuwe regering wil hier niet over praten en dat maakt Dupuis ‘heel boos’. “Het is heel ernstig dat politieke partijen andere mensen hun geloofsopvattingen opdwingen op een onderwerp dat mensen persoonlijk aangaat. Zo kreeg ik onlangs een rondleiding op de intensive care van een ziekenhuis. Een arts vertelde me: “Deze patiënt redt het niet”, waarop ik hem vroeg: “Waarom ligt hij dan hier voor € 2.000 per dag op kosten van de samenleving?” We moeten de discussie aangaan en verlicht praten over de dood van bejaarden.”

Bosbelasting

Ook de media moest eraan geloven, want “die journalisten bestaan uit jonge mannen en vrouwen die er geen idee van hebben wat ouder zijn is.” Zelf meende Dupuis wel enige oplossingen te kunnen bieden aan de kosten van de vergrijzing: “Als je een Bosbelasting invoert, dan alleen voor inkomens van boven de € 100.000 per jaar. Maar eventuele maatregelen die de AOW beperken, moeten niet nu ingevoerd worden, maar pas over dertig jaar, zodat de mensen zich erop kunnen instellen.”

Zelf bereikt de 61-jarige binnen enkele jaren haar pensioengerechtigde leeftijd, maar ze ontkende dat ze de filosofie “na ons de zondvloed” hanteerde: “Je kunt nu niet ingrijpen in de AOW, omdat de ouderen niet meer kunnen bijverdienen: zij hebben hun werkzame leven gehad.”

Een van de toehoorders was Peter Reddingius en hij was onder de indruk van het betoog. Ik ben zelf op leeftijd en ben het er helemaal mee eens dat er een pil van Drion moet zijn wanneer je iets mankeert en het leven niet meer ziet zitten. Het gemeenteraadslid voor de Progressieve Combinatie, Hans van de Berg, was ook aanwezig in de zaal. Hij was wat kritischer: “Ik had toch gehoopt op wat meer oplossingen die aangedragen zouden worden voor het benutten van mogelijkheden. Bijvoorbeeld door het meer inzetten van ouderen als adviseurs. Maar de avond zelf was een goed initiatief.”