‘Ik ben psychisch in de vernieling gewerkt’

Slachtoffer wil aandacht voor seksuele intimidatie op het werk

STREEK – Een voormalig ambtelijk medewerkster van een regionaal opererend reïntegratie en ontwikkelbedrijf, heeft na jaren strijd haar juridische gelijk gehaald. De Rechtbank in Den Haag achtte dinsdag 8 september bewezen dat er door een (indirect) leidinggevende van haar sprake is geweest van seksuele intimidatie. De dader dient een, nog nader te bepalen, schadevergoeding te betalen en de medewerkster ‘Suzanne S. (pseudoniem)’ kan na meer dan drie jaar haar leven weer oppakken.

Ze komt echter met haar verhaal in de openbaarheid omdat ze aan andere slachtoffers van seksuele intimidatie (zowel vrouwen als mannen) wil laten zien dat het wel degelijk zin heeft om te strijden voor het eigen recht. ‘Machtsmisbruik door leidinggevenden komt veel voor. Daarnaast wordt 1 op de 9 mensen seksueel misbruikt, geïntimideerd of gemanipuleerd. De rechtbank heeft nu erkend dat mijn indirect leidinggevende inderdaad de dader is. Die man heeft me psychisch naar de kl.ten geholpen.’

Expliciet intieme inhoud

In het vonnis worden de uitlatingen van S. bevestigd. ‘Partijen hebben elkaar eind 2005 leren kennen en elkaar vanaf begin 2006 steeds intieme(re) emails gestuurd. De toonzetting van de emails vanaf medio 2006 van de zijde van de eiseres is dat zij de relatie met gedaagde wilde beëindigen. De antwoorden per email van gedaagde laten zien dat hij dat ook zo heeft opgevat.’ S. reageert op dit onderdeel van het vonnis: ‘Desondanks is hij doorgegaan met het sturen van seksueel getinte emails. Er is gewoon nooit sprake geweest van een relatie. Het was altijd op aandringen van hem en ik durfde hem niet krachtig aan te spreken op zijn gedrag. Hij is intieme mails blijven sturen en heeft duidelijk laten blijken dat hij als leidinggevende in de positie was over mijn functie en toekomst te beslissen.’

Het vonnis stelt: ‘Tot en met 2007 zijn er in ieder geval door gedaagde aan eiseres emails verzonden met een zeer expliciete intieme inhoud (zowel privé als op het werk). Eiseres heeft voldoende aannemelijk gemaakt dat sprake is geweest van seksuele intimidatie door gedaagde. De eiseres heeft psychische schade geleden.’

Met deze uitspraak is zij een van de weinigen in Nederland die de dader voor een rechtbank heeft gedaagd en in het gelijk is gesteld, zo laat Rikki Holtmaat, Hoogleraar in Leiden aan de Juridische Faculteit, weten. ‘Suzanne S. is wel zo dapper geweest om tegen die pleger actie te nemen. Dat komt niet zo vaak voor. Ik heb de afgelopen 25 jaar de jurisprudentie gevolgd en ben minder dan tien rechtszaken tussen slachtoffer en pleger tegen gekomen. Al moet ik erbij zeggen dat lang niet alles wordt gepubliceerd. Feit blijft echter dat het merendeel van de rechtszaken speelt tussen de pleger en de werkgever of het slachtoffer en de werkgever. Meestal hebben de slachtoffers geen moed genoeg om deze rechtsgang te maken. Suzanne heeft in dat verband een voorbeeldfunctie.’

Schikking

De voormalige werkgever heeft indertijd een onderzoekscommissie ingesteld naar aanleiding van de seksuele intimidatie en de bewuste leidinggevende gesanctioneerd. Ook heeft het bedrijf een schikking geregeld met Suzanne S. Zij had de functie van vervangend werkleider en later Coach on the job bij het bewuste bedrijf. Haar voormalige werk heeft ze moeten opgeven, omdat ze het niet aankon steeds terug te keren naar de werkplek waar de seksuele intimidaties plaatsvonden. Ze vertelt: ‘Mijn voormalige werkgever heeft er niets van geleerd. De dader werkt daar nog en niemand durft zijn mond open te doen. Het reïntegratie en ontwikkelbedrijf moet sociaal zwakkeren helpen in de samenleving, terwijl voor mij geen sprake was van een gezonde en veilige werkomgeving.’

De voorzieningenrechter oordeelde dat de gedaagde een voorschot van 2.000 euro op de gevorderde immateriële schadevergoeding moet betalen. Het uiteindelijke totaalbedrag wordt in een latere rechtszaak bepaald. De veroordeelde man heeft aangegeven niet mee te willen werken aan een interview.